Nic jej się nie chciało. No, nic. Zupełnie. Trochę ją to denerwowało, bo znajomi ciągle coś robili. Zapisywali się na kursy, organizowali spotkania i wyjazdy. A ona leżała tylko w domu i oglądała seriale. Nastrój? Raczej taka pustka. Chociaż bardzo często płacze. Nie wie nawet dlaczego. Po prostu płacze i płacze i płacze i nie może przestać. Nic jej nie cieszy. Ostatnio powiedziała do matki, że ze wzruszeń zostało jej tylko wzruszenie ramion. Matka i ojciec mają do niej pretensje – Dziewczyno weź się w garść. Niczego ci nie brakuje, a ty taka bez życia. Ile ty masz lat, żeby tylko leżeć. – ciągle ględzą.

Nie myje się i nie zmienia ubrań. Cały czas jest w dresie i w klapkach. Z kołtunem na głowie.

Najlepiej czuje się w nocy. Cały dom śpi i wtedy nikt jej nie ocenia. Ale w tedy z kolei zdarzają się jej ataki paniki. Łapie ją taki dygot.  Nie potrafi sobie miejsca znaleźć. I wtedy tak w niej rośnie, rośnie to napięcie i wpada w dziwny trans… Nie wie czy mija godzina czy minuta, nie wie czy myśli, czy nie myśli, czy śpi, czy nie… Potem otrzeźwia ją widok poplamionych krwią chusteczek i pościeli i głębokie rany na ramionach, brzuchu, udach i piersiach. Sama sobie to robi żyletką albo ostrzem od temperówki. Potem przez chwilę czuje spokój.

Zdarza jej się zapełniać tę wszechogarniającą pustkę jedzeniem. Żre wtedy jak świnia – tak o sobie myśli – a potem wymiotuje. Tak do dna. Do spodu.

Matka coś ostatnio zauważyła. – Co jest z tą dziewczyną? – mówiła do ojca i chyba nawet w jej głosie usłyszała okruch troski.

Ostatnio pomyślała, że już ma dosyć. Nic nie czuć, byś w stanie „wszystko jedno”, bez motywacji, bez energii… Wyszła i szła sobie wzdłuż autostrady. Samochody tak pędziły, że aż nią zarzucało. – Może mnie któryś trzaśnie…. – myślała. Nawet zabić jej się nie chciało.

Czasami pisała z nieznajomymi w internecie. Bez spiny. Bezpieczne to było dla niej. Wtedy myślała o tym, że jak pisała do tych facetów, że jeździ konno, albo że pracuje w dużej korporacji, studiuje medycynę albo że skacze ze spadochronem i uprawia wyczynowo łyżwiarstwo i że uwielbia podróżować po świecie, bez kasy tylko z minimalnym nakładem i przyjaźnią ludzką …. Tak wtedy myślała, że jest kimś innym, przez chwilę stawała się kimś innym, kimś kim tak naprawdę chciałaby być.

Pustka, pustka, pustka. Trzy dni temu skończyła 19 lat. Podobno całe życie przed nią… – tak mówi jej ojciec.